“Je leert je school kennen, via de ogen van een nieuwkomer”
Wat is het antwoord op het lerarentekort en zoveel onderwijstalent van nieuwkomers in Nederland? Deze twee componenten kunnen elkaar versterken, dacht stichting Cosmicus, bij het bedenken van ‘Wereldburgers voor de klas’. Dunamare-school Het Schoter doet sinds vorig schooljaar mee aan dit unieke opleidingsprogramma. Bas Koster, schoolopleider en wiskundedocent op Het Schoter is positief. “Ik vind dit een aanrader voor scholen. Je kunt op deze manier met én van elkaar leren!”
Miyese Cinar, bevoegd docent, woont precies vijf jaar in Nederland. Ze had nooit gedacht zo’n bijzondere reis af te leggen nadat ze is gevlucht uit haar thuisland Turkije. “Zestien jaar lang heb ik in Turkije voor de klas gestaan. Het is een wonder om als nieuwkomer mijn passie voor het onderwijs op deze manier in Nederland voort te kunnen zetten.” Ze werkt nu een jaar op Het Schoter als onderwijsassistent en voelt zich bevoorrecht. En dat kan Bas Koster, die haar begeleidt, zich heel goed voorstellen. “In dit traject worden hoogopgeleide statushouders, veelal met een onderwijsachtergrond, geholpen om aan de slag te gaan in het onderwijs. Je telt weer mee in de samenleving en kan bezig zijn met je passie. Alle deelnemers worden gecoacht en bijgeschoold in taal, pedagogiek, vakdidactiek en de Nederlandse onderwijscultuur. Om praktijkervaring op te doen gaan deelnemers tijdens het traject als (technisch) onderwijsassistent aan de slag op een school. En dat is een welkome aanvulling voor scholen, zo ook bij ons op Het Schoter.”
Blik verruimen
Het Schoter is onderdeel van opleidingsschool H2O. “We staan open voor het opleiden van leraren en zij-instromers, en dit project snijdt met het mes aan twee kanten. Er is een lerarentekort, met name binnen de exacte vakken, en dat pak je zo uitstekend aan. Aan de andere kant is het ook fijn om je blik te verruimen door middel van het binnenhalen van nieuwkomers. De komst van Miyese is een toevoeging. Uiteraard voor haarzelf, maar ook voor de leerlingen en voor ons als school. In je organisatie leer je zo dingen kennen via de ogen van nieuwkomers. Dat is altijd waardevol en heel verrijkend. Bovendien vind ik het gezellig om de lessen samen te doen, je bent als leraar toch vaak in je eentje aan het werk. Natuurlijk was het eerst even wennen om opdrachten te geven aan een collega, maar Miyese is erg hulpvaardig en wil graag de dagen nuttig besteden.”
Pubers in Nederland
Miyese Cinar vindt het heerlijk om weer voor de klas te staan en zich in te zetten voor het vak waarvoor ze is opgeleid. En op deze manier integreert ze beter, vertelt ze. “Ik merkte dat ik op een gegeven moment niet veel verder kwam door alleen maar te leren uit een boek. Grammatica is goed, maar Nederlands durven en kunnen spreken is zo belangrijk. Door op school mee te draaien, voel ik me gezien en leer ik veel sneller en beter de Nederlandse taal en cultuur. Hoe communiceer je met de leerlingen? En hoe ga je hier om met andere docenten in de lerarenkamer? Dat leer je niet uit een boek. Ik begrijp nog niet alles, maar Bas is heel rustig en geduldig. Hij praat duidelijk en ik ben hem dankbaar voor alle tijd die hij in deze begeleiding steekt. Niet alleen mijn kennis van de Nederlandse taal wordt vergroot. Een examenstunt? Daar had ik nog nooit van gehoord.” Ze glimlacht. “Maar leerlingen zijn leerlingen, waar ook ter wereld. Pubers in Turkije gedragen zich hetzelfde als pubers in Nederland.”
Oog voor de leerling
Of er ook verschillen zijn tussen haar werk in Turkije en hier? “In Nederland is zoveel mogelijk. In Turkije is het onderwijssysteem vrij hiërarchisch en volgt iedereen, ongeacht het niveau, dezelfde soort scholing. Daardoor is er veel strijd. Hier is meer oog voor de individuele leerling – iets wat de doorstroommogelijkheden vergroot. Dat vind ik zo mooi; je hebt hier als leerling echt een stem. Ik ben blij met deze kans en grijp die dan ook met beide handen aan. Ik kom van ver: ik heb in Nederland leren fietsen, ik moest mijn rijbewijs opnieuw halen en leer elke dag weer meer in het onderwijs en van de Nederlandse taal en cultuur. Het gaat stapje voor stapje, maar wel vooruit. Mijn droom? Het zou mooi zijn als ik de kans krijg om in de toekomst zelf weer les te geven."