Eigenlijk vond Chaakir school nooit zo boeiend. Hij deed zijn best, dat zeker, maar hij was op zoek naar prikkels, uitdagingen. “Ik wilde gewoon zo snel mogelijk klaar zijn met het vwo zodat ik mijn droom waar kon maken: werken in de muziekindustrie." Het was zijn docent Engels die hem in zijn examenjaar aan het denken bracht. “In het kader van mijn profielwerkstuk kwam zij met het idee om iets met Engelse lessen voor andere leerlingen te doen. Ik voegde daaraan toe dat ik het dan graag over taboeonderwerpen wilde hebben middels spoken word en muziek. Ik heb zeven lessen gedaan en dat was een boeiend traject”, vertelt hij bevlogen. Het bleek een succes. “Ik was zeventien en scheelde in leeftijd nauwelijks met de leerlingen. Aan het einde van de les kwamen twee meiden in tranen naar me toe. Ze waren mij zo dankbaar dat ik depressiviteit bespreekbaar had gemaakt. Dat is een startpunt geweest voor mijn beroepskeuze.”

Doorgroeien

Na de middelbare en een tussenjaar begon Chaakir aan de studie Engelse taal en cultuur met een minor educatie. “Ik moest 2,5 dag per week op een school meelopen en vond het gelijk heel leuk. Ik kreeg als feedback dat ik een soort oudere broer was voor de leerlingen.” Na zijn afstuderen startte Chaakir zijn loopbaan als docent Engels in Amsterdam. “Ik vond het geweldig om met leerlingen te werken en gesprekken te voeren die hen dichter bij de echte wereld brengen. Daarna ging ik aan de slag op een andere school in Amsterdam waar ik diverse rollen op me nam. Zo was ik leerlingcoördinator, lid van de medezeggenschapsraad en i-coach. Uiteindelijk werd ik teamleider.”

Niet voor de klas

Halverwege het jaar nam zijn vroegere docent Engels contact op. “Of ik op mijn oude middelbare school les wilde geven. Was het wel verstandig om - zoals mijn collega’s het destijds noemden - een ‘stapje terug’ te doen? Maar het voelde vertrouwd en ik zag een school in ontwikkeling waar ik graag iets voor wilde betekenen. Hoewel het een mooie tijd was, merkte ik dat mijn kracht echt ligt op het gebied van organisatie, coördinatie en leidinggeven.” En toen kwam er een vacature op het Haarlem College voorbij. “Ik was er vrij snel van overtuigd dat dit dé plek voor mij was. Bovendien had ik al langer de wens om in mijn woonplaats te werken. Ik werd aangenomen en heb geen dag spijt gehad.” Lachend: “Ik kan nu zelfs lekker op de fiets naar mijn werk!”  

Kansrijke school

Chaakir is onder de indruk van de stappen die worden genomen op zijn school. “Het Haarlem College volgt een interessante koers en heeft een kansrijk aanbod. Neem bijvoorbeeld de doorgroeimogelijkheden van mavo naar havo.Vanaf het eerste gesprek voelde ik ook dat je hier de ruimte krijgt om écht jezelf te zijn en je persoonlijkheid te koppelen aan de inhoud van de functie.Ik ben iemand die graag kritische vragen stelt en het gesprek aan blijft gaan.In een maatschappij die zich continu ontwikkelt zoek ik naar het waarom. Waarom maken we de keuzes die we maken en op basis waarvan? Wanneer vernieuwen we en wanneer kiezen we, door alle versnellingen heen, er juist voor om te vertragen en onze processen tijd te geven? Ik heb de ambitie om naar sterke funderingen en een stabiele koers toe te werken.” Chaakir staat nu niet meer voor de klas. “Maar ik bemoei me wel altijd met de leerlingen hoor. Even kletsen, sparren... Dat contact is heel belangrijk. Je zou mij geen functie kunnen geven zonder het leerlingencontact. Daar doe ik het voor!”