"Achter de geraniums? Welnee!"

“Je kunt wel zeggen dat het onderwijs onlosmakelijk verbonden is met mijn leven”, begint hij. Alhoewel hij dat in eerste instantie anders had gezien. “Na de havo wilde ik fysiotherapeut worden. Maar het lot bepaalde dat ik uitgeloot werd. Omdat mijn zwager de lerarenopleiding biologie deed, dacht ik: ach waarom niet? Het onderwijs leek me inspirerend en ik had zelf ook goede herinneringen aan mijn biologielessen.” Maar begin jaren tachtig lagen de banen niet voor het oprapen, vertelt hij. Na een studie biologie en gezondheidskunde stuitte Frank op een vacature als docent op een vbo-school. “Ik verving iemand tijdens een zwangerschapsverlof en werd even later aangenomen. Ik had de mazzel daar een paar jaar te kunnen werken en uiteindelijk vond ik een baan dichtbij huis. Ik heb tot 1999 met veel plezier gewerkt als docent in Bennebroek en Haarlem - en dat meteen gecombineerd met andere taken als decaan en brugklascoördinator.” Werken op een vmbo-school was een bewuste keuze. “Als je stageloopt, word je geacht om met diverse onderwijsvormen kennis te maken. Maar ik werd meteen verliefd op vbo (dat heet nu vmbo), en ben nooit meer geswitcht. Dit type onderwijs past gewoon goed bij me. Het contact met leerlingen is wat directer en ontzettend puur. Ook de collega’s zijn naar mijn idee toch vaak van het aanpakkende soort.” Hij lacht. “Niet lullen maar poetsen, zeg maar. Nou, daar houd ik van.”

Op de kaart gezet

Negen jaar geleden kwam hij binnen bij het Technisch College Velsen en Maritiem College IJmuiden met een huisvesting van vijftig leerlingen. “Ontzettend leuk vond ik deze wereld, want ik kwam van een zorg en welzijn-school waar met name meiden zaten. Ik ben gestart als schoolleider bovenbouw en daarna werd ik gevraagd om de school te leiden. Met het team hebben we heel hard gewerkt aan de professionele cultuur binnen de scholen. En dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Ik ben niet zo van de regels om de regels, maar de scholen hebben nu wel een duidelijke koers en structuur met heldere kaders. Met resultaat: collega’s werken écht met elkaar samen, iedereen krijgt de ruimte in zijn of haar vakgebied maar legt ook verantwoording af. Dit heeft uiteindelijk ook geleid tot de stijging van het leerlingenaantal, de tevredenheid van de medewerkers én goede resultaten van de leerlingen. Daar ben ik best trots op!” De nieuwe directeur Rob Hartman gaat het stokje van hem overnemen. “Dat doet hij uitstekend, op eigen wijze en ik heb alle vertrouwen in hem als opvolger.” Deze zomer gaat Frank Out na 41 jaar met pensioen. “Ik zie mezelf als een geluksvogel. Ik heb het op alle scholen prima naar mijn zin gehad en heb me gesteund gevoel door Dunamare. Werken in het onderwijs is altijd dynamisch en het geeft me veel energie.”

Heel betekenisvol

“Ik vind het wel eens jammer dat je in de media veel gezeur hoort over de werkdruk, slechte salarissen, mondige ouders en moeilijke kinderen. Dat vind ik gewauwel, kinderen zijn helemaal niet moeilijker! Veertig jaar geleden hadden we ook ernstige incidenten en escalatie heb je altijd. Ik voelde me altijd heel betekenisvol; want wat wij doen, doet er echt toe. Natuurlijk als schoolleider was dat indirect, maar ook in die rol kon ik leerlingen begeleiden, kansen bieden en zorgen dat ze goed terechtkomen. Mooi om dat verschil te kunnen maken.” Hij ziet zichzelf echt als ambassadeur voor het onderwijs. “De arbeidsvoorwaarden in het onderwijs zijn heel erg goed, er is volop werk. Laten we onze zegeningen tellen, het is toch superleuk om met jonge mensen te werken en daarnaast zoveel weken per jaar op te mogen laden?” Het gevolg van zijn enthousiasme over het onderwijs is overduidelijk. “Je begrijpt dat ik thuis ook niet klaag over mijn werk, dus alle drie mijn zonen zitten in het onderwijs, haha. Het onderwijs is gewoon het mooiste vak wat er is!” Maar nu is het tijd voor een andere fase. “Ook daar kijk ik naar uit. Ik krijg meer ruimte voor tuinieren, mijn gezin, vogelen, wandelen, koken, reizen... Ik kom denk ik tijd te kort.”