“Je vindt ons niet in de koffiekamer, maar tussen de leerlingen”
Ruzie met een klasgenoot, problemen thuis of zorgen over een toets. Wanneer je als leerling ergens tegenaan loopt, is het fijn als je je verhaal kwijt kunt. Fleur van der Sloot, leerling-coördinator, docent en mentor op ISK Haarlemmermeer (onderdeel van het Hoofdvaart College), vertelt hoe zij bijdraagt aan een fijn klimaat op school.
“Wanneer leerlingen hier starten, zie je soms nog een verwilderde blik in hun ogen. Ze komen vaak uit onveilige situaties en hebben echt even de tijd nodig om te landen. Bij ons op school is een fijn pedagogisch klimaat daarom misschien wel extra belangrijk; het is écht een voorwaarde voor de kinderen om te kunnen leren. Op een gegeven moment zie je de rust komen en ontstaat er ruimte in het hoofd. Niet alleen voor de lesstof, maar ook voor plezier.”
Tweede thuis
“Als mentor bewaak ik het leerproces en voer ik regelmatig gesprekken met alle leerlingen. Indien er wat speelt, komen de verhalen pas los als ze zich veilig voelen en de taal enigszins beheersen. Ik druk de leerlingen op het hart dat ze me altijd mogen benaderen. Op school, maar bijvoorbeeld ook via Whatsapp. En dat doen ze dan ook. De ene keer gaat het om heel kleine dingen, maar soms ben je de eerste persoon aan wie ze een trauma vertellen. Ik besef goed dat niet iedereen thuis de ondersteuning krijgt die hij of zij nodig heeft en deze school voor sommigen echt een tweede thuis is. Die rol vervullen we graag; ook na schooltijd staan de deuren open.”
Met elkaar
“Iedereen die op ISK Haarlemmermeer werkt, is ontzettend betrokken, maar we verwachten ook veel van de leerlingen. Zo hebben we duidelijke regels waarvoor ze tijdens het intakegesprek moeten tekenen. In tegenstelling tot veel Nederlandse pubers, zijn onze leerlingen blij dat ze naar school mogen. Over het algemeen houden ze zich dan ook aan de afspraken en zijn er weinig voorvallen. Wel hebben veel kinderen het nodige meegemaakt, wat kan zorgen voor bepaalde problematiek. Om hier goed op in te kunnen spelen, is er veel overleg tussen alle collega’s en krijgen we jaarlijks trainingen, zoals traumasensitief lesgeven. Bovendien is er een zorgondersteuner op school bij wie we altijd terechtkunnen. Kortom: we zijn een hecht team en doen het met elkáár.”
De drie musketiers
“Tijdens de pauze of tussenuren vind je ons niet in de koffiekamer, maar tussen de leerlingen. Niet om politieagentje te spelen, maar om een praatje te maken en te weten wat ze bezighoudt. Regelmatig zien we mooie vriendschappen ontstaan. In het begin vaak tussen leerlingen met dezelfde nationaliteit, maar zodra de taalbarrière wegvalt wordt het een mix. Vorig jaar was er een heel leuk vriendengroepje van drie jongens: één uit Syrië, één uit Kenia en één uit Turkije. De drie musketiers noemden we ze gekscherend. Maar ook dit jaar bloeien er mooie vriendschappen op. Wanneer ik zie dat leerlingen zich veilig en thuis voelen bij ons op school, geeft dat veel voldoening. Dan denk ik: wat een mooi vak heb ik toch!”