“Speciaal onderwijs is het mooiste wat er is”
Anastasia van der Kooij–Papadopoulos (40) verruilde de IT-wereld voor het onderwijs. Als kersverse docent startte ze tien jaar geleden op de Prof. Dr. Gunnningschool–VSO, waar ze met veel plezier voor de klas stond. Inmiddels is ze teamleider en aanspreekpunt voor haar collega’s. Daarnaast is ze verantwoordelijk voor de kwaliteit en continuïteit van het onderwijs.
“Jongeren op weg helpen, heeft me altijd aangesproken. Toen een kennis naar een open dag van de lerarenopleiding ging, besloot ik mee te gaan. Ik was gelijk enthousiast en schreef me vanwege mijn affiniteit met geschiedenis in voor de opleiding tot geschiedenisdocent. Dat bleek een schot in de roos. De eerste keer dat ik achterin een klas zat om mee te kijken, dacht ik: oh, dít is waar mensen het over hebben als ze zeggen dat ze weten wat ze willen worden. Ik begreep dat nooit, maar toen voelde ik heel sterk: ik wil docent worden en iets betekenen voor de maatschappij.”
Praktische skills
“Na mijn afstudeerstage op een gymnasium in Amsterdam Oud-Zuid belandde ik per toeval op De Gunning. Het contrast kon niet groter zijn, maar ik zou niets anders meer willen! Op deze school kan ik doen waar het voor mij in de kern om gaat: jongeren die een extra steuntje in de rug kunnen gebruiken, helpen op het pad naar jongvolwassenheid. Niet alleen door kennisoverdracht, maar ook door ze skills te leren waar ze écht wat aan hebben in het dagelijks leven. Bijvoorbeeld: hoe communiceer ik op een manier dat anderen mij ook echt horen? Hoe ga ik met anderen om? En ook: hoe ga ik om met tegenslagen? Veel van onze leerlingen hebben negatieve ervaringen opgedaan. We willen ze leren om weer te geloven in zichzelf en ze het gevoel geven dat ze er mogen zijn en dat zij en hun toekomst ertoe doen!”
In hun kracht
“Lesgeven is mijn eerste liefde. Bovendien vind ik het belangrijk om ook in de rol van teamleider binding te houden met de leerlingen. Als het zo uitkomt of nodig is, sta ik dan ook met veel plezier voor de klas. Daarnaast doe ik regelmatig lesbezoeken bij collega's. Zo heb ik goed zicht op wat er gebeurt in de klassen en kan ik de kwaliteit van ons onderwijs borgen. Ook ben ik als teamleider het aanspreekpunt voor collega’s, leerlingen en ouders. Wat voor teamleider ik ben? Ik denk: betrokken en resultaatgericht zónder het menselijke aspect te verliezen. Daarnaast hoop ik een inspiratiebron te zijn voor het team en hecht ik er veel waarde aan om mensen in hun kracht te zetten. Er speelt veel in het leven van onze leerlingen en dat vergt best wat van je. Ik probeer de talenten van collega’s optimaal te benutten, zodat ze met energie thuiskomen en denken: ik ben van betekenis.”
Veiligheid en erkenning
“We willen heel graag groeien als school en zijn aan het kijken hoe we een goed en stabiel team kunnen blijven. Het lastige is dat het moeilijk is om personeel te vinden voor het VSO; niet iedereen durft het aan. Zo jammer, want als je ervoor openstaat en verder kijkt dan het gedrag van de leerling is dit werk het mooiste wat er is. Kinderen die jarenlang op de wipstoel hebben gezeten, kun je een stukje veiligheid bieden en erkenning geven. Laatst zei een leerling: ‘Ik wilde hier echt niet heen, maar nu ben ik zo blij dat ik er ben. Eindelijk voel ik me ergens thuis.’ Dan denk ik: ja hier doen we het voor.”